Μελέτη σχεδίου προσβασιμότητας κτιρίου κοινής διαβίωσης

Περίπτωση μελέτης σχεδίου προσβασιμότητας στον πρώτο όροφο διαμερίσματος ατόμου που μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο με σκοπό την ομαλή διακίνηση και διαβίωσή του’

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: 
Ως κτίριο κοινής διαβίωσης θεωρούμε το κτίριο που υπακούει στις ακόλουθες συνθήκες:
Α) να περιλαμβάνει πάνω από δύο διαμερίσματα τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο 
Β) να περιλαμβάνει χτισμένα κοινόχρηστα μέρη που να εξυπηρετούν όλο το κτίριο ή κάποιο μέρος των διαμερισμάτων - κατοικιών. 
Επειδή τα κτίρια κοινής διαβίωσης περιλαμβάνουν τόσο ατομικές κατοικίες – διαμερίσματα, όσο και κοινόχρηστους χώρους, υποχρεούνται να υπακούουν σε ένα σύνολο διαταγμάτων και άρθρων που αφορούν τη νομοθεσία τόσο των ατομικών κατοικιών, όσο και των κτιρίων που χρησιμοποιούνται απο το κοινό. 
Ένα κτίριο κοινής διαβίωσης πρέπει να προσφέρει σε κάθε ένοικο ακόμα και όταν αυτός βρίσκεται σε κατάσταση αναπηρίας την ευκαιρία να χρησιμοποιεί στο μέγιστο κάθε κοινόχρηστο χώρο του όπως και τα ωφέλη αυτού με τρόπο άμεσο, ευθύ και αυτόνομο όσο είναι δυνατόν. 
Ένα προσβάσιμο λοιπόν κτίριο κοινής διαβίωσης οφείλει να διαθέτει ένα δίκτυο χώρων προσβάσιμων. Αυτό το δίκτυο πρέπει να αποτελείται από μία διαδρομή προσβάσιμη που να ενώνει το σημείο εισόδου όσον αφορά την εξωτερική περίμετρο του κτιρίου προς τους υπόλοιπους προσβάσιμους χώρους. Αυτή η διαδρομή πρέπει να είναι συνεχής, μη διακοπτόμενη, ομοιογενής και αρμονική όσο είναι δυνατόν και να επικοινωνεί με τις κύριες διαδρομές κυκλοφορίας του κτιρίου.

 ΕΠΟΜΕΝΩΣ:  
Η ποιότητα ζωής και η ανεξαρτησία του ατόμου μέσα στο οικιστικό του περιβάλλον αποτελούν καταρχάς, τους βασικούς στόχους κάθε ατόμου που έχει ένα πρόβλημα υγείας και δευτερευόντως, τους βασικούς στόχους του περίγυρού του. Η εργονομική λοιπόν παρέμβαση δίνει τη δυνατότητα στο άτομο να συμμετέχει στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, να διαχειρίζεται το περιβάλλον της κατοικίας του, να χρησιμοποιεί το σύνολο των δωματίων και του εξοπλισμού, να ελέγχει τις συναλλαγές με τους άλλους, με αποτέλεσμα να μην έχει το αίσθημα περιθωριοποίησης και ανικανότητας να προσανατολίσει την ίδια του τη ζωή.